Post-processing sistemində gizli nasazlıqlar mövcuddur

Birincisi, sensor nasazlıqları baş verə bilər:

1. Azot oksidi sensorları (Nox Sensor): Bu sensorlar dizel mühərrikindən yayılan azot və oksigen səviyyələrini izləyir. Onlar çirklənmə və ya zədələnmə səbəbindən qeyri-dəqiq oxunuşlar verə bilər, bu da mühərrik fırlanma momentinin məhdudlaşdırılmasına, gücün azalmasına və yanacaq sərfiyyatının artmasına səbəb ola bilər.

2. Temperatur sensorları: Əsasən egzoz temperaturu və karbamid məhlulunun temperaturunun monitorinqi üçün istifadə olunur; burada nasazlıq sidik cövhəri enjeksiyonuna nəzarətin düzgün tənzimlənməməsi, mühərrikin işinin azalması, karbamidin donma riski və dizel hissəcik filtrinin (DPF) potensial bloklanması ilə nəticələnə bilər.

3. Təzyiq sensorları: Məsələn, DPF-dən əvvəl və sonra yerləşən təzyiq sensorları sıradan çıxa bilər ki, bu da yanacaq sərfiyyatını artıraraq və emissiyaların normativ standartları aşmasına səbəb olmaqla mühərrikin işinə mənfi təsir göstərə bilər.

İkincisi, elektrik sisteminin idarəetmə blokunda nasazlıqlar – ya DCU-da (post-processing control unit) və ya ECU-da (mühərrikin idarəetmə bloku) proqram və ya aparatla bağlı nasazlıqlar – sensorlar, aktuatorlar və nəzarətçilər kimi mühüm komponentlərin düzgün işləməməsinə səbəb ola bilər; bu, nəticədə bütün sonrakı emal sistemini sıradan çıxarır.

Üçüncüsü, OBD (bortda diaqnostika) sistemindəki nasazlıqlar digər səbəblər arasında sensor nasazlıqları və ya dövrə problemləri səbəbindən xəbərdarlıq işıqlarını işə sala bilər.

Nəhayət, sidik cövhəri səviyyəsinin sensoru oxunuşlarında qeyri-dəqiqliklər karbamidin vaxtında əlavə edilməsini gecikdirə və quru yanma problemlərinə səbəb ola bilər; zaman keçdikcə bu, sidik cövhəri sisteminin zədələnməsi ilə nəticələnə bilər.